Miguel Ángel Moyá: "De sociale kant van padel is bijna het beste van alles"

Enkele jaren geleden, toen Miguel Ángel Moyá zijn carrière als voetballer beëindigde, had hij zich onderscheiden als een van de vooraanstaande doelmannen in Spanje's topcompetitie, de Primera Liga. Maar zelfs na bijna alles bereikt te hebben in het voetbal, was Moyá nog steeds enthousiast om zich te verdiepen in een andere sport - padel - en te ontdekken waar dit nieuwe sportieve avontuur hem zou brengen.

“Als je eenmaal professioneel sporter bent geweest, blijft sport altijd een deel van je, ongeacht wat je daarna doet,” legt Moyá, nu 39 en voormalig speler voor Primera Liga clubs zoals Real Sociedad, Atlético Madrid en Getafe, uit. “Ik wist altijd al dat wanneer ik zou stoppen met voetballen, ik me vooral op andere sporten zou richten, niet op voetbal. Bij racketsporten zijn mijn top drie voorkeuren padel, gevolgd door tennis en beachvolleybal.”

Na decennia van voetballen, geniet Moyá nu van zijn nieuwe interesse en uitdaging als padelambassadeur voor Babolat. In deze nog relatief nieuwe omgeving ontdekt hij overeenkomsten en verschillen tussen de twee sporten.

“Net zoals bij het keepen, speelt de actie in padel zich af in een relatief kleine ruimte waar de muren erg belangrijk zijn en waar je zeer snelle reflexen moet hebben en snel beslissingen moet nemen,” merkt hij op. Aan de andere kant, “als keeper kan er tot vijf minuten verstrijken tussen elke actie in het spel. In padel moet je leren omgaan met veel kortere tijdsbestekken, en als je een fout maakt – bijvoorbeeld een defensieve smash tegen het glas slaan – moet je weten hoe je direct verder gaat en weer in het spel komt.”

Moyá is nooit bang geweest om zichzelf ambitieuze doelen te stellen, zowel op als buiten het veld. Toen hij keeper was voor het Baskische team San Sebastián, bijvoorbeeld, leerde hij de Baskische taal, een van de moeilijkste ter wereld.

Maar Moyá is ook verstandig genoeg om te beseffen dat in padel bepaalde gebieden, zoals het worden van een tv-commentator voor de sport - iets wat hij nog steeds regelmatig doet voor voetbal - misschien buiten zijn bereik liggen. “Als ik luister naar tv-commentatoren tijdens padelwedstrijden, zijn er dingen die ik alleen waardeer omdat zij ze aanwijzen. Laten we zeggen, een speler die een tegenstander buitenspel zet of een lob die te kort valt – dat zie ik. Maar ik zou zeker niet de fijnere, technischere punten van het spel zo snel kunnen opmerken als een geoefende padelcommentator.”

Toch blijft zijn voetbalverleden deel uitmaken van zijn padelervaring, zoals wanneer zijn tegenstanders erachter komen dat hij ooit een professionele voetballer was. “Wanneer sommigen van hen ontdekken dat ze de kans hebben om een ex-prof zoals ik op de padelbaan een flink pak slaag te geven, zelfs al is het in een discipline die heel anders is dan die ik speelde, willen ze die kans niet missen,” lacht hij.

Maar ongeacht wie wint of verliest, Moyá waardeert padel ook om de sociale mogelijkheden die het biedt zodra hij en zijn tegenstanders van de baan stappen. Dat is iets wat hij als professionele voetballer, die dagelijks moest trainen en op het hoogste niveau moest spelen, noch hij, noch zijn voormalige teamgenoten zich ooit konden veroorloven.

“Maar in padel zoals ik het nu speel,” zegt hij, “is er altijd tijd voor een paar biertjes of een aperitiefje achteraf, en dat ‘derde helft’ van het spel, de sociale kant, is bijna het beste van alles.